6'nın güzelliği…

“Göğüs numaran ne olsun?” dediler, “6” dedim. Uğurlu olduğundan değil, sevdiğimden onu dedim.

6, benim ilkokuldaki basket antrenörümün forma numarasıydı yanlış hatırlamıyorsam ki hatırlamıyorumdur çünkü yıllardır ayrı severim bu rakamı, mutlaka şifrelerimin içinde yer alır mesela (iyi mi ettim bunu söyleyerek, bilemiyorum.) Çocukluğumdan bir hatıra o bana, kapalı spor salonunda ciiyk, ciiyk diye ses çıkaran ayakkabıların özenle seçildiği o muzip, mutlu, heyecanlı günlerin, çıkılan turnelerin, bugün bile keyifle hatırlanan anıların temsilcisi.

Babamın beni pek erken bırakıp gitmesinin dışında içimi hüzünle dolduran, üzerimde negatif etkiler bırakan ‘keşke o zamanlar bunu yaşamasaydım’ dediğim şeylerle karşılaşmadım pek küçükken. Karşılaştımsa da ilerleyen zamanlarda onları sporla güzelleştirdiğimi düşünüyorum kendi adıma. İşte bu nedenle de önemli o 6 sayısı.

Dilerim ki her çocuk büyüdüğünde güzel hatırlasın geçmişini. Çocukluğu sırtına ağır yükler yüklenmesinin simgesi haline gelmesin.

İşte ben bu dileğim gerçekleşebilsin diye Runfire Salt Lake Ultra Trail’deki 100 mil boyunca Saadet Öğretmen Çocuk İstismarı İle Mücadele Derneği — UCİM adına atacağım adımlarımı. Sizler de belki bağışlarınızla destek vermek istersiniz. Detaylar şurada: https://ipk.adimadim.org/kampanya/CC61510