Yeniden…

Tuz Gölü’ndeki sonsuz beyazlığın kızılla buluşup, ışık oynadığı anlardan biri bu an. Batıyor güneş; tazelenmek, yeniden doğmak, enerjisiyle bir sonraki günümüzü aydınlatmak için batıyor. Yenilenmek için yok oluyor.

Güneşin batışını an be an izlemektense çekip, gittikten sonraki o pembeli, kırmızılı, turunculu, morlu gökyüzünü daha çok severim. Yarın ne kadar renkli bir güne uyanacağımla ilgili ipucu verir gibi gelir bana, umutla doldurur içimi.

2 gün sonra Runfire Salt Lake Ultra Trail’deki ilk adımlarımı atmaya başlamışken yine güneşi batıracağım tuzun üzerinde, hem de Cuma ve Cumartesi üst üste. Sadece kendim için değil, güneşi batıran tüm çocukların yarın yeniden güzel bir güne uyanacaklarını bilmeleri için yapacağım bunu. Gün hiç bitmesin diye değil, yenisi yeniden yepyeni güzelliklerle gelsin diye düşünmeleri için…

Bu sefer ne kamp alanında ne de CP’de sevgilimle, arkadaşlarımla karşılaşamayacağım çünkü fiziki olarak yalnızca 30 kişi parkurda olacak. Diğer kategorileri seçen koşucular ise dilerlerse Sanal Koşu aracılığıyla yarışa katılabilir, hatta gönüllerinden geçen bir projeye destek vermek için Adım Adım ile birlikte Yardımseverlik Koşusu da yapabilirler.

Ben Saadet Öğretmen Çocuk İstismarı İle Mücadele Derneği — UCİM adına koşacağım. Gücüme güç katmak için belki bağışlarınızla destek vermek istersiniz. Detaylar şurada: https://ipk.adimadim.org/kampanya/CC61510

100 mil’i bitirip, eve döndüğümde; yani gelecek Pazartesi ne durumda olurum bilmiyorum ama güneşin her zamanki gibi yeniliklerle geleceğine eminim.